Konfüçyanizm’de ritüellerin çok önemli bir yeri vardır. Bir kişi ancak ritüelleri yerine getirerek erdemli ve üstün insan olabilir. Ritüeller ise göğe, yere, atalara tapınma ve Konfüçyüs adına yılda iki kez düzenlenen törenlerin yerine getirilmesinden ibarettir.
Çin’de ataların tamamına tapınmaya yönelik genel bir tavır görülse de zamanla her aile kendi atalarına tapınmayı ön plana çıkarmıştır. Atalara tapınma mabedlerde yapılır. Bu tapınma atalarının isimlerinin yazılı olduğu tabletlerin önünde mum ve buhur yakma, ölüm yıl dönümlerinde ataların mezarlarına yiyecek ve içki sunma şeklindedir. Bunları yaparken ilahiler söylenir, dini müzik çalınır ve dans edilir. Konfüçyanizm’de bireysel ibadet veya belirli bir dua etme şekli yoktur. Konfüçyanizm’de ruhban sınıfı (din adamı) yoktur. Mabetlerdeki ayinler, devlet memurları tarafından icra edilir. MÖ 2. yüzyılda Konfüçyüs için bir mabet inşa edilmiş ve adına kurbanlar sunulmaya başlanmıştır. (Ahmet Güç, “Konfüçyanizm”, Yaşayan Dünya Dinleri, s. 389-390.)