Hz. Peygamber, sahabe ve onlardan sonra gelenleri içine alan, tasavvuf kavramının ortaya çıktığı hicri 2. asra kadar olan dönemi kapsar. Tasavvufta züht, ahirete yönelmek, dünyaya dalmamak, elde mevcut bulunsa bile gönülde mal ve mülk sevgisine yer vermemek gibi anlamlara gelir. Züht, dünyayı terk edip çalışmayı bırakmak değil, lezzet verici şeyleri azaltmak, onlara dalmamaktır.
Diğer bir ifadeyle ahireti unutup dünyaya esir olmamak şeklinde tarif edilmiştir.9 Züht dünyaya karşı duyulan her rağbeti gönülden söküp atmaktır. Bir kimse dünya malını nefsani istekleri gönülden çıkarmadıkça zahid olamaz. Allah ve peygamber sevgisi züht sayesinde gerçekleşir.10
8 Reşat Öngören, “Tasavvuf”, TDV İslam Ansiklopedisi, C 40, s. 120.
9 Mehmet Canbulat, “Zühd”, Dini Kavramlar Sözlüğü, s. 625.
10 Selçuk Eraydın, Tasavvuf ve Tarikatlar, s. 174.